Noong ako ay nasa kolehiyo, nangarap akong maging isang guro. Mahal ko ang pagtuturo at gusto kong makatulong sa mga kabataan na matuto at magtagumpay. Ngunit hindi madali ang landas na aking tinahak. Maraming pagsubok at hamon ang dumating sa aking buhay. Isa na rito ang kahirapan.
Hindi kami mayaman ng aking pamilya. Ako ay anak ng isang magsasaka at isang labandera. Walo kaming magkakapatid at ako ang panganay. Kailangan kong tumulong sa aking mga magulang sa paghahanapbuhay at pag-aalaga sa aking mga kapatid. Hindi sapat ang aming kinikita para sa aming pang-araw-araw na gastusin, lalo na sa aking pag-aaral.
Minsan, naisip ko na lang sumuko at tumigil sa pag-aaral. Naisip ko na baka hindi para sa akin ang pangarap na maging guro. Baka mas mabuti na lang na magtrabaho na lang ako at makatulong sa aking pamilya. Ngunit hindi ako nagpadala sa aking mga negatibong saloobin. Naalala ko ang sinabi ng aking ina sa akin: "Huwag mong isuko ang isang bagay na alam mong kaya mo pang ipaglaban. Mahirap maghintay, pero mas mahirap mag-sisi."
Sinunod ko ang payo ng aking ina at nagpatuloy ako sa aking pag-aaral. Nagtiyaga ako sa paghahanap ng mga scholarship at trabaho na makakatulong sa akin sa aking gastusin. Nag-aral ako nang mabuti at naging aktibo ako sa mga organisasyon at aktibidad sa eskwelahan. Hindi ako nagpabaya sa aking responsibilidad bilang anak, kapatid, estudyante at mamamayan.
Sa awa ng Diyos, nakatapos ako ng kolehiyo at nakapasa ako sa board exam para sa mga guro. Naging katuparan ang aking pangarap at naging isang guro ako sa isang pampublikong paaralan. Nakakatuwa ang makita ang mga ngiti at sigla ng aking mga estudyante habang tinuturuan ko sila ng mga aralin at kaalaman. Nakakataba ng puso ang makarinig ng mga pasasalamat at papuri mula sa kanila at sa kanilang mga magulang.
Ngayon, masasabi ko na sulit ang lahat ng hirap at sakripisyo na ginawa ko para maabot ang aking pangarap. Hindi ako nagsisi sa pagpili ko ng landas na ito. Masaya ako sa aking trabaho at buhay. Patuloy akong nagpapakabuti at nagbibigay ng inspirasyon sa iba.
Huwag mong isuko ang isang bagay na alam mong kaya mo pang ipaglaban. Mahirap maghintay, pero mas mahirap mag-sisi. Ito ang mensahe na gusto kong ipaabot sa inyo, mga mambabasa. Sana ay makatulong ito sa inyo na huwag mawalan ng pag-asa at pagtitiwala sa inyong sarili. Maniwala kayo na may dahilan ang lahat ng bagay at may plano ang Diyos para sa inyo.
Maraming salamat po sa inyong oras at pagbabasa ng aking blog post. Sana ay nagustuhan ninyo ito at sana ay makasubaybay kayo ulit sa susunod kong post. Hanggang dito na lang po muna at sana ay magkaroon kayo ng isang magandang bukas.
